Language, the very thing that helps to us communicate. Some even call it alive, which I certainly agree.
Usage of language is crucial, the way one speaks can attract or repulse certain individuals. It can also point out one's personality or even the level of intelligence. It can give clues about social position, culture. Which is quite impressive because if you are a little analytic towards people, just by speaking to them you can get vast amounts of information about them. On vocabular basis; the more sophisticated the persona, the more sophisticated the language. Ofcourse the richness of words does not conclude this argument, they way one speaks is a crucial point too, after all speech is one of the most powerful forms of language.
However, language exists in an even more critical point, in our minds.
And just like Lacan, I too think language strongly effects the way we think, reckon, judge, cogitate or contemplate. Try thinking without words, if you can't (which is obvious), try to decrease it to a more primitive level, you can name objects 'this' and 'that', you can store their image in your memory and recall them by the way they look, but that only works to some point.
You can only think and reckon about the material and the concrete without the language, to go beyond that, which is the abstract, you need language to form your thoughts.
I don't think we are that different from the rest of the animals but, advanced form of language is the thing that separetes us from all of the other animals.
Although, there is one thing I do not understand completely and that is people whining about degeneration of their language. How the youth pollutes their language or how the minority dishonours it etc. As I mentioned before language is concept which is pretty much considered alive. Because is changes over time, even may become completely different than the way it was. Language too, just like organisms, evolves. And that change, that evolution can't and shouldn't be judged. We don't see animals complaining about the way they became, giraffes whining about their long necks or a platypus protesting it's awkwardness. But then again the discontent about the usage of language is a reality. And it's a reality because of the speed of change increased drastically in recent years.
But, if one has to judge this reality, and needs to point a finger to blame the other, one also has to be aware of it's the fault of previous, current generations. Ergo 'everyone's fault.
1 comment:
dil, uzun boyunlu bir zürafanın aksine insanların pragmatik nedenlerle yarattığı ve insanların ihtiyaçlarına yanıt vermesi gereken bir olgudur, dolayısıyla dilin canlı olduğunu söyleyip ve gideceği herhangi bir yerin gidebileceği en iyi yer olduğu sonucuna varmak bana biraz sığ geliyor. zürafa hayatta kalmak için şimdiki haline evrilmiştir, ama zürafa kendi içinde bir değerdir ve pragmatik olarak değerlendirilemez. zürafanın yaşamak için yapmak zorunda olduğu seçimleri yargılayabilecek bir üst değer söz konusu değildir.bir dil ise evrilirken kendisini kullanan toplumun ihtiyaçlarına karşılık verecek şekilde evrilir. ortada dejenerasyona ve dekonstrüksüyona evrilen bir dil varsa, ortada aynı değerlere evrilen bir toplum var demektir. bu açıdan aslında ortada pek bir sorun gözükmemektedir, dil dejenere toplumla beraber değişmiş, ona uyum göstermiş ve söz konusu topluma hizmet edebilecek bir konuma kendini getirmeyi başarmıştır. peki dejenerasyon nedir? dejenerasyon bir yapının kendi varoluş değerleriyle uyuşmayan değerler tarafından istilaya uğramasıdır. burada unutulmaması gereken dil ile toplum arasında diyalektik bir ilişki olduğudur: toplumun varoluş biçemi dili, dilin varoluş biçemi toplumun varoluş biçemini devamlı olarak dönüştürür, yani dilin bozumunun hem dejenere bir toplumun sonucu hem de daha büyük bir dejenerasyonun habercisi olarak görmek mümkündür. hayatta kalmak nihai amaç olarak görüldüğü takdirde, bu yapının yapabileceği iki şey vardır. ya söz konusu dış yapının değerlerini benimsemek, ya da bu değerleri dışlamak. ilk tavrın benimsenmesi sonucunda dejenerasyon dediğimiz şey ortaya çıkar. bu sonuç, hayatta kalmanın nihai amaç olarak görüldüğü bir ortamda eleştirilebilir midir, bizi asıl ilgilendiren sorun budur. kültürel olarak köleleştiğini veya köleliğe evrildiğini söyleyebileceğimiz bu toplum siyasi güç ilişkileri içerisinde kendinden daha güçlü bir hale gelmiş yapıların himayesi altına girerek hayatta kalmayı becerebilir mi? bu şüphesiz ki toplumun çözülmesine yol açacaktır, ama açmadığı örneklerden de söz edebiliriz. toplumun macunu görevini görecek suni değerler üreten kapitalist düzen bu kültürel farklılıkları tanımakta sıkıntı çekmez, ama aynı zamanda bu düzenin farklılıklar olarak tanıdığı kültürel değerler bireyi toplumuna bağlayan bir şey olmaktan çıktığı için kendilerine atfedilen değere artık sahip olduğu öne sürülemez. son tahlilde, dejenere olan veya gerçek düzlem tarafından anlamsızlaştırılıp cansızlaştırılan dil ve genel olarak kültür, kullanıcısı olan toplumun zararınadır, bu bağlamda dejenerasyonu doğaya uyum sağlayan bir zürafayla değil ancak habis bir tümörle karşılaştırabiliriz.
peki dejenere olmadan dış yapılarla bir alışverişe girmek ve birliktelik içinde tek ve zengin bir kültüre evrilmek mümkün müdür? bu ancak emperyal olmayan ve özgür bir düzlemde olabilecek bir şeydir, aksi halde kültürler efendi-köle ilişkisi içerisinde gelişecek köle toplumun çözünmesiyle sonuçlanacaktır.
Post a Comment